DOG 154 do 13/08/2018 - DECRETO 81/2018, do 19 de xullo, polo que se establece o currículo dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 das ensinanzas de idiomas de réxime especial na Comunidade Autónoma de Galicia.

I. Disposicións xerais

Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria

DECRETO 81/2018, do 19 de xullo, polo que se establece o currículo dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 das ensinanzas de idiomas de réxime especial na Comunidade Autónoma de Galicia.

A Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación, foi modificada pola Lei orgánica 8/2013, do 9 de decembro, para a mellora da calidade educativa nalgúns aspectos concernentes ás ensinanzas de idiomas de réxime especial. Así, no seu artigo 59.1, a Lei orgánica 2/2006 establece que estas ensinanzas se organizan nos niveis básico, intermedio e avanzado e que os ditos niveis se corresponderán, respectivamente, cos niveis A, B e C do Marco común europeo de referencia para as linguas (MCERL), que se subdividen, pola súa vez, nos niveis A1, A2, B1, B2, C1 e C2.

En consonancia co disposto nos artigos 6 bis.1.e) e 6 bis.3 da Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, o Goberno fixou no Real decreto 1041/2017, do 22 de decembro, as exixencias mínimas do nivel básico para os efectos de certificación e o currículo básico dos niveis intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 dos idiomas impartidos nas escolas oficiais de idiomas, co fin de asegurar unha formación común e garantir a validez dos certificados correspondentes.

Igualmente, o artigo 59.1 da dita Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, establece que as ensinanzas do nivel básico terán as características e a organización que as administracións educativas determinen, e o artigo 60.1 dispón que as ensinanzas de idiomas correspondentes aos niveis intermedio e avanzado serán impartidas nas escolas oficiais de idiomas.

Xa que logo, este decreto establece o currículo dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 dos idiomas impartidos nas escolas oficiais de idiomas fixados no citado Real decreto 1041/2017, do 22 de decembro.

De conformidade co exposto, por proposta do conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, no exercicio da facultade outorgada polo artigo 34.5 da Lei 1/1983, do 22 de febreiro, de normas reguladoras da Xunta e da súa Presidencia, logo do ditame do Consello Escolar de Galicia, de acordo co Consello Consultivo de Galicia, e logo de deliberación do Consello da Xunta de Galicia, na súa reunión do día dezanove de xullo de dous mil dezaoito,

DISPOÑO:

CAPÍTULO I

Disposicións xerais

Artigo 1. Obxecto e ámbito de aplicación

1. Este decreto ten por obxecto fixar o currículo dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 das ensinanzas de idiomas de réxime especial, de conformidade co establecido no Real decreto 1041/2017, do 22 de decembro.

2. Así mesmo, regula as condicións en que se poden obter os certificados acreditativos da superación dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 destas ensinanzas, así como os seus efectos e a documentación académica necesaria para garantir a mobilidade do alumnado.

3. Esta disposición ten, igualmente, a finalidade de regular os requisitos mínimos das escolas oficiais de idiomas no relativo á relación numérica entre estudantes e profesorado, instalacións docentes e número de postos escolares.

4. Este decreto é de aplicación nas escolas oficiais de idiomas da Comunidade Autónoma de Galicia e nas súas seccións.

Artigo 2. Finalidade

1. As ensinanzas de idiomas de réxime especial teñen a finalidade de capacitar o alumnado para o uso axeitado dos idiomas, fóra do réxime ordinario do sistema educativo, e facilitarlle o desenvolvemento da capacidade de adquirir, actualizar, completar e ampliar a competencia comunicativa en linguas estranxeiras, ao longo da vida, para o seu desenvolvemento persoal e profesional.

2. As escolas oficiais de idiomas son os centros docentes públicos en que se ofrecerán contextos para a aprendizaxe e a práctica de idiomas. Nelas deberase fomentar especialmente o estudo das linguas oficiais dos Estados membros da Unión Europea, das linguas cooficiais existentes en España e do español como lingua estranxeira. Así mesmo, facilitarase o estudo doutras linguas que, por razóns culturais, sociais, económicas ou de oportunidade resulten de especial interese.

3. Nas ensinanzas de idiomas de réxime especial teranse en conta as especificacións que se establecen no Decreto lexislativo 2/2015, do 12 de febreiro, polo que se aproba o texto refundido das disposicións legais da Comunidade Autónoma de Galicia en materia de igualdade, especialmente nos seus artigos 17.1 e 18, así como as prescricións do artigo 24 da Lei orgánica 3/2007, do 22 de marzo, para a igualdade efectiva de mulleres e homes, como garantía dunha educación acorde co principio de igualdade.

CAPÍTULO II

Organización, oferta e currículo

Artigo 3. Organización das ensinanzas

1. Nivel básico A1 e A2:

a) As ensinanzas de nivel básico A1 e A2 dos idiomas francés, inglés e italiano desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas. Non obstante o anterior, este nivel poderá organizarse en dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas.

b) As ensinanzas de nivel básico A1 e A2 do idioma alemán desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas.

c) As ensinanzas de nivel básico A1 e A2 dos idiomas árabe, chinés, ruso e xaponés desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas. Non obstante o anterior, este nivel poderá organizarse en tres cursos académicos cunha duración de 360 horas nos idiomas chinés e xaponés.

d) As ensinanzas de nivel básico A1 e A2 de español como lingua estranxeira, galego e portugués desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas. Non obstante, este nivel tamén se poderá organizar nun curso cunha duración total de 60 horas.

2. Organización das ensinanzas de nivel intermedio B1:

a) As ensinanzas de nivel intermedio B1 dos idiomas francés, inglés, italiano e portugués desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas.

b) As ensinanzas de nivel intermedio B1 dos idiomas alemán e ruso desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas.

c) As ensinanzas de nivel intermedio B1 dos idiomas árabe, chinés e xaponés desenvolveranse ao longo de tres cursos académicos, cunha duración total de 360 horas.

d) As ensinanzas de nivel intermedio B1 de español como lingua estranxeira e galego desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas. Non obstante, este nivel tamén se poderá organizar nun curso cunha duración total de 60 horas.

3. Organización das ensinanzas de nivel intermedio B2:

a) As ensinanzas de nivel intermedio B2 dos idiomas francés, inglés, italiano e portugués desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas.

b) As ensinanzas de nivel intermedio B2 do idioma alemán desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas.

c) As ensinanzas de nivel intermedio B2 dos idiomas árabe, chinés, ruso e xaponés desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración de total de 240 horas.

d) As ensinanzas de nivel intermedio B2 de español como lingua estranxeira e galego desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas.

4. Organización das ensinanzas de nivel avanzado C1:

a) As ensinanzas de nivel avanzado C1 dos idiomas alemán, francés, inglés, italiano e portugués desenvolveranse ao longo de dous cursos académicos, cunha duración total de 240 horas.

b) As ensinanzas de nivel avanzado C1 de español como lingua estranxeira e galego desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas.

5. Organización das ensinanzas de nivel avanzado C2:

As ensinanzas de nivel avanzado C2 dos idiomas alemán, francés, inglés, italiano, español como lingua estranxeira, galego e portugués desenvolveranse ao longo dun curso académico, cunha duración total de 120 horas.

6. A consellería competente en materia de educación poderá organizar as ensinanzas destes niveis en cursos de competencia xeral, que inclúan as actividades de comprensión de textos orais e escritos, produción e coprodución de textos orais e escritos e de mediación para cada nivel, ou por competencias parciais correspondentes a unha ou máis das ditas actividades de lingua.

Artigo 4. Cursos de especialización

1. Ademais do establecido no artigo anterior, a consellería competente en materia de educación poderá organizar cursos para a actualización, perfeccionamento e especialización de competencias en idiomas dirixidos ao profesorado e outros colectivos profesionais, e, en xeral, a persoas adultas con necesidades específicas de aprendizaxe de idiomas.

2. Os cursos especializados deberán ter como obxectivo desenvolver a competencia nunha ou en varias actividades lingüísticas, ben de xeito xeral ou ben aplicadas a campos ou perfís profesionais concretos.

3. A consellería competente en materia de educación establecerá o procedemento para a certificación destes cursos, tendo en conta a correspondencia de cada certificado cos descritores dos niveis do MECRL.

4. As escolas oficiais de idiomas poderán, consonte o que estableza a consellería competente en materia de educación, deseñar cursos especializados como parte da súa oferta educativa.

Artigo 5. Oferta e modalidades

1. A consellería competente en materia de educación determinará os idiomas que se poden impartir nas escolas oficiais de idiomas seguindo criterios de pertinencia e impacto.

2. As ensinanzas de idiomas de réxime especial poderán cursarse nas modalidades presencial e a distancia, de acordo co procedemento que estableza a consellería competente en materia de educación.

3. As persoas non escolarizadas nas modalidades establecidas no punto anterior poderán obter os certificados de cada un dos niveis dos idiomas autorizados, mediante a superación de probas específicas de certificación, a través de probas libres.

4. As ensinanzas a que se refire este artigo desenvolveranse de acordo co calendario escolar que estableza anualmente a consellería competente en materia de educación.

Artigo 6. Currículo

1. O currículo para os niveis básico, intermedio e avanzado é o establecido no anexo I.

2. A consellería competente en materia de educación establecerá o procedemento para a elaboración das guías curriculares de cada idioma, que serán comúns para todos os centros, e que deberán desenvolverse mediante as correspondentes programacións didácticas, nas cales constará, polo menos, a secuencia de contidos e criterios de avaliación, os mínimos exixibles, os criterios de cualificación e de promoción, o enfoque metodolóxico e a atención á diversidade.

3. Todas as ensinanzas que se impartan nas escolas oficiais de idiomas de Galicia deberán contar coa oportuna programación didáctica.

4. O profesorado desenvolverá a súa actividade docente de acordo co establecido na programación xeral anual e na programación didáctica do idioma correspondente.

5. Os centros docentes disporán da necesaria autonomía pedagóxica e organizativa. Favorecerase o traballo en equipo do profesorado e estimularase a súa actividade investigadora a partir da práctica docente.

Artigo 7. Principios metodolóxicos

1. As ensinanzas de idiomas estarán orientadas ao desenvolvemento das distintas actividades de lingua, polo que se deberá abordar o ensino do idioma desde unha perspectiva de uso. Para iso, deberase concibir a aula como un espazo onde se dean situacións comunicativas reais ou simuladas en que o alumnado participe e poida levar a cabo as actividades de comprensión, produción e mediación propias de cada nivel. Nestas situacións procurarase activamente a erradicación de calquera tipo de acción ou comportamento que implique unha linguaxe sexista, o cuestionamento de estereotipos de xénero desigualitarios ou calquera outro que puidese considerarse discriminatorio por orixe, raza ou condición.

2. Os enfoques metodolóxicos estarán orientados á acción e crearán contextos de aprendizaxe que, por unha parte, axuden a cada estudante a atopar as súas propias estratexias de aprendizaxe e que, por outra banda, fomenten a autonomía do alumnado para que poida aproveitar ao máximo todas as ocasións para mellorar a propia capacidade de comunicación, tanto na aula coma fóra dela.

CAPÍTULO III

Acceso, matrícula, avaliación, promoción e permanencia

Artigo 8. Acceso e matrícula

1. Para acceder ás ensinanzas de idiomas será requisito imprescindible ter dezaseis anos feitos no ano en que se comecen os estudos. Poderán acceder, así mesmo, as persoas maiores de catorce anos para seguir as ensinanzas dun idioma distinto do cursado na educación secundaria obrigatoria como primeira lingua estranxeira.

2. Os certificados dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2 e avanzado C1 darán acceso ás ensinanzas dos niveis básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2, respectivamente, en cada un dos idiomas.

3. Os diplomas de español como lingua estranxeira (DELE) dos niveis A1, A2, B1, B2 e C1, regulados no Real decreto 264/2008, do 22 de decembro, polo que se modifica o Real decreto 1137/2002, do 31 de outubro, permitirán o acceso, respectivamente, ás ensinanzas de español como lingua estranxeira dos niveis básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 impartidas nas escolas oficiais de idiomas.

4. Os certificados oficiais acreditativos dos niveis de coñecemento da lingua galega, Celga 1, Celga 2, Celga 3 e Celga 4 permitirán o acceso, respectivamente, ás ensinanzas de galego dos niveis intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2.

5. A consellería competente en materia de educación regulará o procedemento para que as persoas aspirantes que acrediten o dominio das competencias requiridas poidan acceder a calquera curso dun idioma, ben a través de probas de acceso ou ben a través das validacións que oportunamente se establezan.

6. Así mesmo, no caso dos cursos para a actualización, perfeccionamento e especialización de competencias en idiomas dirixidos ao profesorado e outros colectivos profesionais, e, en xeral, a persoas adultas con necesidades específicas de aprendizaxe de idiomas, así como os cursos organizados por competencias parciais, a consellería competente en materia de educación determinará, en cada caso, os requisitos e o procedemento para o acceso e a matrícula, e poderá delegar esta responsabilidade nas escolas oficiais de idiomas.

7. A consellería competente en materia de educación establecerá as normas de admisión e matrícula, así como as condicións dos traslados de centro.

Artigo 9. Avaliación, promoción e permanencia

1. A consellería competente en materia de educación regulará o procedemento de avaliación, promoción e permanencia do alumnado, que, en todo caso, se axustará ao disposto nos puntos seguintes.

2. A avaliación da aprendizaxe do alumnado realizarase tomando como referencia os obxectivos, as competencias comunicativas, os contidos e os criterios de avaliación do currículo correspondente, concretados nas programacións didácticas de cada idioma.

3. O grao de dominio lingüístico verificarase mediante o uso práctico da lingua en situacións de comunicación, auténticas ou simuladas, e en todas as actividades lingüísticas establecidas no currículo correspondente.

4. As cualificacións definitivas obtidas polo alumnado nas ensinanzas oficiais de idiomas expresaranse mediante os termos de «apto» ou «apta», e «non apto» ou «non apta», podendo certificarse a cualificación numérica obtida.

5. A cualificación positiva final permitiralle ao alumnado a promoción ao curso seguinte dentro do mesmo nivel.

6. A superación das ensinanzas establecidas para o derradeiro curso de cada nivel, a través das probas correspondentes, conducirá á obtención do certificado deste e permitirá o acceso ao seguinte nivel.

7. O alumnado que non supere todas as actividades de lingua establecidas no currículo de cada curso do nivel correspondente deberá repetir o curso.

8. A consellería competente en materia de educación deberá garantir o dereito do alumnado a ser avaliado consonte criterios obxectivos.

9. A permanencia en cada nivel das ensinanzas de idiomas na modalidade presencial será, como máximo, do dobre da duración establecida na normativa vixente para cada nivel dos diferentes idiomas.

CAPÍTULO IV

Documentos de avaliación e certificacións

Artigo 10. Documentos de avaliación

1. Os documentos oficiais que deben ser utilizados na avaliación para as ensinanzas de idiomas de réxime especial serán os seguintes: o expediente académico e as actas de cualificación. A consellería competente en materia de educación establecerá os modelos que correspondan.

2. Dos documentos referidos no parágrafo anterior, o expediente académico considérase o documento básico que garante o traslado do alumnado entre os distintos centros, e deberá incluír, cando menos:

a) Os datos de identificación do centro e os datos persoais do alumnado.

b) Os datos de matrícula, modalidade de ensinanza, idioma, nivel, curso e modalidade de curso (competencia xeral ou por actividades de lingua).

c) As cualificacións obtidas por ano académico.

d) Se é o caso, o acceso directo a cursos e niveis, a renuncia de matrícula, a superación do número de convocatorias establecido, o traslado a outro centro, o cambio de modalidade de ensinanza ou o alumnado con diversidade funcional.

e) A proposta de expedición dos certificados de nivel correspondente.

f) A estrutura de niveis e cursos, así como o número mínimo de horas lectivas por curso, de acordo co establecido neste decreto.

3. A custodia, confidencialidade e arquivamento dos expedientes académicos correspóndelles aos centros, de acordo coa normativa vixente de protección de datos de carácter persoal.

4. O alumnado poderá solicitar a certificación dos datos recollidos no seu expediente académico, que será asinada pola secretaría do centro co visto e prace da dirección.

5. As actas de cualificación expediranse ao rematar cada un dos cursos de cada nivel. Estas actas incluirán a relación nominal do alumnado xunto coa cualificación do curso, serán asinadas polo profesorado do departamento didáctico correspondente e deberán contar co visto e prace da xefatura do departamento.

Artigo 11. Certificacións

1. Para obter os certificados, tanto de competencias xerais como de competencias parciais, de cada nivel será necesaria a superación dunhas probas específicas de certificación, que se elaborarán, se administrarán e se avaliarán nas condicións que a consellería competente en materia de educación determine, de acordo cos estándares que estableza o Goberno.

2. A consellería competente en materia de educación organizará, polo menos, unha convocatoria anual de probas para a obtención dos certificados de competencia xeral dos niveis e idiomas impartidos no seu ámbito de xestión.

3. Correspóndelle ao profesorado das escolas oficiais de idiomas a elaboración, administración e avaliación das probas para a obtención dos certificados dos niveis regulados neste decreto, nos termos que estableza a consellería competente en materia de educación.

4. Sen prexuízo do establecido no número anterior, a consellería competente en materia de educación determinará as condicións en que o profesorado especialista en linguas estranxeiras deba participar na elaboración, administración e avaliación das probas para a obtención dos certificados dos niveis básico A1 e básico A2 dos idiomas que se determinen.

5. No deseño e na avaliación das ditas probas tomaranse como referencia os obxectivos, as competencias, os contidos e os criterios de avaliación establecidos para cada nivel e actividade de lingua nos currículos correspondentes para cada un dos idiomas.

6. No caso do alumnado con diversidade funcional, o deseño, a administración e a avaliación das probas para a obtención dos certificados terán que basearse nos principios de igualdade de oportunidades, non discriminación e compensación de desvantaxes. Os procedementos de avaliación conterán as medidas que resulten necesarias para a súa adaptación ás necesidades especiais deste alumnado.

7. Seguindo as recomendacións do Consello de Europa sobre o uso do Portfolio europeo das linguas, ao alumnado que non supere a totalidade das probas correspondentes ao certificado de competencia xeral dalgún nivel poderáselle expedir, por petición propia, unha certificación académica de alcanzar o grao de dominio requirido naquelas actividades de lingua que as probas respectivas avalíen, de acordo co que estableza a consellería competente en materia de educación.

8. A consellería competente en materia de educación facilitará a realización de probas homologadas para obter a certificación oficial do coñecemento das linguas cursadas polo alumnado de educación secundaria e formación profesional.

9. A consellería competente en materia de educación expedirá, por proposta das escolas oficiais de idiomas, os certificados correspondentes aos niveis intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 do alumnado que supere as exixencias académicas establecidas para eses niveis. Os certificados correspondentes aos niveis básico A1, básico A2 e intermedio B1 serán expedidos polas propias escolas oficiais de idiomas.

10. A consellería competente en materia de educación determinará as condicións en que se deberán expedir os certificados correspondentes aos niveis básico A1, básico A2 e intermedio B1, así como os certificados de competencias parciais.

11. Os certificados do nivel básico deberán incluír, como mínimo, os datos seguintes: órgano que o expide, datos do alumnado (nome e apelidos; DNI ou NIE ou, na súa falta, número de pasaporte; data e lugar de nacemento), idioma e nivel (básico), nivel do Marco común europeo de referencia para as linguas (A1 ou A2), e data de expedición.

12. Os certificados dos niveis intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 deberán incluír, como mínimo, os datos seguintes: denominación do certificado (na modalidade de certificación parcial, engadiranse a actividade ou actividades de lingua avaliadas), órgano que o expide, datos do alumnado (nome e apelidos; DNI ou NIE ou, na súa falta, número de pasaporte; data e lugar de nacemento), idioma, nivel (intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 ou avanzado C2) e data de expedición.

CAPÍTULO V

Dos requisitos mínimos das escolas oficiais de idiomas

Artigo 12. Postos escolares e ratios

1. As escolas oficiais de idiomas terán, como máximo, 30 estudantes por unidade escolar nos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1 e intermedio B2, e 25 estudantes nos niveis avanzado C1 e avanzado C2.

2. O número de postos escolares das escolas oficiais de idiomas fixarase nas correspondentes disposicións polas que se autorice a súa apertura e posta en funcionamento, tendo en conta o número máximo de estudantes por unidade escolar que se establece no punto anterior, e a capacidade do centro.

3. A consellería competente en materia de educación determinará o número mínimo de alumnado a partir do cal poderán constituírse os distintos grupos nos distintos niveis.

Artigo 13. Instalacións e recursos

Con carácter xeral, as escolas oficiais de idiomas deberán situarse en edificios independentes, destinados exclusivamente a uso docente, e deberán cumprir as condicións hixiénicas, acústicas, de habitabilidade e de seguridade exixidas na lexislación, e contar, como mínimo, coas instalacións seguintes:

a) O número de aulas que se precisen, cunha superficie mínima de 30 metros cadrados, para que, de acordo co horario de funcionamento do centro, o número de postos escolares, a relación entre profesorado e estudantes, e os idiomas ofrecidos, se poida garantir o horario lectivo que se estableza no plan de estudos. Así mesmo, cada aula deberá dotarse dun equipamento audiovisual apropiado para estas ensinanzas. En calquera caso, cada posto escolar deberá dispor dun espazo mínimo de 1,5 metros cadrados.

b) Para os idiomas menos demandados e para as clases complementarias poderase dispor de aulas de menos de 30 metros cadrados, garantindo, en todo caso, o espazo mínimo por posto escolar.

c) Unha biblioteca de 75 metros cadrados, como mínimo, que contribúa a cumprir os obxectivos curriculares do centro e que dispoña de fondos bibliográficos, de documentación electrónica en diferentes soportes, e de equipamentos multimedia suficientes para facilitar o acceso do alumnado á cultura propia das linguas estranxeiras e a utilización das tecnoloxías da información e da comunicación para a autoaprendizaxe.

d) Unha sala multimedia de 120 metros cadrados con 30 postos informáticos fixos conectados en rede.

e) Os espazos que cumpran destinados á localización de, cando menos, 25 postos multimedia para autoaprendizaxe distribuídos nos respectivos espazos.

f) Unha sala de usos múltiples de, como mínimo, 100 postos, con acústica, acondicionamento técnico e escenario apropiados para diversas actividades.

g) Aseos e servizos hixiénico-sanitarios en número adecuado á capacidade do centro, tanto para o alumnado como para o profesorado, e espazos para almacén.

h) Despachos para a función directiva, un despacho de xefatura de estudos, unha secretaría, unha sala de profesorado e espazos para os departamentos, de tamaño adecuado ao número de postos escolares e de idiomas autorizados.

i) Espazos axeitados para reunións de asociacións do alumnado.

Disposición adicional primeira. Equivalencia de ensinanzas

O réxime de equivalencias entre as ensinanzas reguladas polo Real decreto 967/1988, do 2 de setembro, as reguladas polo Real decreto 944/2003, do 18 de xullo, as ensinanzas a que se refire o Real decreto 1629/2006, do 29 de decembro, e as ensinanzas reguladas polo Real decreto 1041/2017, do 22 de decembro, é o que se especifica no anexo II.

Disposición adicional segunda. Alumnado con diversidade funcional

1. Os centros deberán cumprir as disposicións establecidas no Real decreto lexislativo 1/2013, do 29 de novembro, polo que se aproba o texto refundido da Lei xeral de dereitos das persoas con discapacidade e da súa inclusión social.

2. A consellería competente en materia de educación deberá adoptar as medidas oportunas para o acceso ao currículo do alumnado con diversidade funcional. En todo caso, estas adaptacións deberán respectar no esencial os obxectivos fixados neste decreto.

Disposición adicional terceira. Convenios de colaboración

A consellería competente en materia de educación poderá establecer convenios de colaboración con institucións, organismos e empresas públicas ou privadas, de ámbito local, estatal e internacional, para contribuír á mellora da aprendizaxe de idiomas estranxeiros.

Disposición adicional cuarta. Extensión da oferta educativa

1. Coa finalidade de potenciar a aprendizaxe de idiomas e de utilizar eficazmente os recursos humanos existentes nos centros docentes públicos, a consellería competente en materia de educación poderá adoptar as medidas que cumpran para a extensión gradual das ensinanzas especializadas de idiomas a todas as comarcas da Comunidade Autónoma de Galicia.

2. Así mesmo, e sen prexuízo do establecido no artigo 1.4 deste decreto, a consellería competente en materia de educación deberá determinar as condicións en que se poida impartir o nivel básico noutros centros docentes públicos, seguindo criterios de equidade territorial en materia de educación e emprego.

Disposición adicional quinta. Adaptación na organización das ensinanzas para o idioma portugués

Coa finalidade de fomentar o ensino e a aprendizaxe do portugués, de acordo cos principios establecidos na Lei 1/2014, do 24 de marzo, para o aproveitamento da lingua portuguesa e vínculos coa lusofonía, a consellería competente en materia de educación poderá establecer a organización das ensinanzas para o idioma portugués de xeito semellante ao que se establece para a lingua galega.

Disposición transitoria primeira. Calendario de aplicación

As ensinanzas dos niveis regulados no presente decreto implantaranse no curso académico 2018/19, segundo se determina na disposición derradeira primeira do Real decreto 1041/2017, do 22 de decembro.

Disposición transitoria segunda. Incorporación do alumnado

1. A incorporación do alumnado procedente das ensinanzas reguladas polo Decreto 191/2007, do 20 de setembro, e polo Decreto 239/2008, do 25 de setembro, farase de acordo co establecido na epígrafe A do anexo III deste decreto.

2. A incorporación do alumnado procedente das ensinanzas reguladas polo Real decreto 967/1988, do 2 de setembro, farase de acordo co establecido na epígrafe B do anexo III deste decreto.

Disposición transitoria terceira. Permanencia do alumnado afectado polo cambio de plan

Para os efectos da permanencia do alumnado en cada nivel, a que fai referencia o artigo 9.9 deste decreto, non se computarán os anos de permanencia do alumnado procedente das ensinanzas reguladas polos decretos 191/2007 e 239/2008 no nivel de que proceda.

Disposición derrogatoria única. Derrogación normativa

Quedan derrogados o Decreto 191/2007, do 20 de setembro, polo que se establece a ordenación das ensinanzas de idiomas de réxime especial e os currículos dos niveis básico e intermedio, o Decreto 239/2008, do 25 de setembro, polo que se establece o currículo de nivel avanzado das ensinanzas de réxime especial de idiomas e cantas normas de igual ou inferior rango se opoñan ao establecido neste decreto.

Disposición derradeira primeira. Habilitación normativa

Autorízase a consellería con competencias en materia de educación para ditar cantas normas se consideren oportunas para o desenvolvemento deste decreto.

Disposición derradeira segunda. Entrada en vigor

Este decreto entrará en vigor aos vinte (20) días da súa publicación no Diario Oficial de Galicia.

Santiago de Compostela, dezanove de xullo de dous mil dezaoito

Alberto Núñez Feijóo
Presidente

Román Rodríguez González
Conselleiro de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria

ANEXO I

Currículo

Introdución.

As ensinanzas de idiomas de réxime especial dos niveis básico, intermedio e avanzado correspóndense, respectivamente, cos niveis A, B e C do Marco común europeo de referencia para as linguas, do Consello de Europa, que se subdividen, pola súa vez, nos niveis A1 e A2, B1 e B2, e C1 e C2.

Desde a publicación do MECRL en 2001, e coa finalidade de procurar unha maior transparencia e coherencia no seu uso, o Consello de Europa desenvolveu e fomentou a extensión da descrición dos niveis comúns de referencia; é dicir, das actividades de lingua, das competencias requiridas para a realización das ditas actividades, e dos indicadores do grao de calidade con que as persoas usuarias do idioma poñen en xogo as ditas competencias segundo lles demanden as tarefas que teñen que realizar no mundo real, nos ámbitos persoal, público, educativo ou académico, e ocupacional ou profesional.

O currículo dos niveis básico A1, básico A2, intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2 incorpora este amplo aparello descritivo e recolle, para cada nivel e actividade de lingua (comprensión de textos, orais e escritos; produción e coprodución de textos, orais e escritos, e mediación), o que o alumnado será capaz de facer en diversos ámbitos e situacións (obxectivos), as competencias e contidos-coñecementos, destrezas e actitudes- que terá que adquirir e desenvolver para iso (competencias e contidos), e o grao de dominio con que poderá desenvolverse en cada actividade (criterios de avaliación).

Esta organización curricular responde, así mesmo, ao fin primordial a cuxa consecución se orientan as políticas europeas en materia de educación lingüística: o plurilingüismo como sinal de identidade da cidadanía europea e como factor de enriquecemento mutuo, integración e convivencia; de desenvolvemento persoal, académico e profesional, e de progreso social e económico. Así, o presente currículo básico, ao tempo que prové unha base común de actuación, está deseñado de maneira que a aprendizaxe, o ensino, a avaliación e a certificación poidan tanto organizarse con carácter xeral por niveis como articularse en perfís lingüísticos por actividades de lingua, ou competencias de diversos tipos, nos distintos idiomas e niveis, contribuíndo así á construción dun perfil plurilingüe e intercultural, segundo as necesidades diversas e cambiantes do alumnado ao longo da vida.

As ensinanzas de idiomas de réxime especial descritas neste currículo básico oriéntanse, polo tanto, á formación de persoas adultas con necesidades específicas de aprendizaxe de idiomas, ao perfeccionamento de competencias nas diversas actividades de lingua, ao desenvolvemento de destrezas parciais nunha ou varias linguas, en idiomas para fins específicos, mediación ou outros, así como á formación do profesorado ou outros colectivos profesionais e, en xeral, a aquelas persoas que desexen obter un certificado oficial do seu nivel de competencia no uso do idioma.

Nivel básico A1.

Introdución ao nivel.

As ensinanzas do nivel básico A1 teñen por obxecto capacitar o alumnado para desenvolverse de forma elemental e satisfacer necesidades de tipo inmediato. Este nivel de uso do idioma permitirá, igualmente, actuar en situacións moi cotiás mediando entre falantes de distintas linguas para facilitar a comunicación.

Con este fin, o alumnado deberá adquirir as competencias que lle permitan utilizar o idioma oralmente e por escrito de maneira eficaz e apropiada en situacións comunicativas moi concretas e predicibles relativas a necesidades inmediatas e que requiran comprender e producir textos orais e escritos moi breves e sinxelos nun rexistro neutro da lingua estándar.

Unha vez adquiridas as competencias correspondentes ao nivel básico A1, o alumnado será capaz de:

– Comprender a información esencial en textos orais moi breves, articulados con moita lentitude, claridade e redundancia, transmitidos de viva voz ou por medios técnicos nunha variedade de lingua estándar, en situacións en que se utilicen frases moi sinxelas e habituais referidas a temas moi frecuentes ou a necesidades inmediatas e aspectos do ámbito persoal, sempre que as condicións acústicas sexan boas e a mensaxe non estea distorsionada e se poidan utilizar estratexias que faciliten a comprensión, como apoios visuais, repeticións a ritmo máis lento ou reformulacións.

– Producir e coproducir, tanto en comunicación cara a cara como por outros medios técnicos, textos orais moi breves con estruturas moi sinxelas e habituais, relativos a necesidades inmediatas e temas moi cotiáns e predicibles, e desenvolverse de forma comprensible, aínda que sexan evidentes o acento estranxeiro, as pausas e titubeos e sexa necesaria a repetición, reformulación e corrección de frases, así como a colaboración da persoa interlocutora para facerse entender.

– Comprender o sentido global e localizar información relevante e predicible en textos moi breves e sinxelos claramente estruturados, en lingua estándar, e que conteñan informacións moi sinxelas relacionadas con actividades e situacións da vida cotiá ou información persoal básica, especialmente se contan con apoio visual.

– Producir e coproducir, independentemente do soporte, textos moi breves e sinxelos con información moi básica relacionada con actividades cotiás e de inmediata necesidade ou información persoal, utilizando un repertorio léxico e estrutural moi limitado relacionado con situacións concretas e predicibles e os recursos de cohesión e as convencións ortográficas e de puntuación máis elementais.

– Mediar entre falantes de distintas linguas en situacións de carácter moi habitual en que se producen intercambios moi sinxelos de información relacionados con asuntos moi cotiáns ou con información persoal moi básica.

1. Actividades de comprensión de textos orais.

1.1. Obxectivos.

Comprender o esencial en situacións en que se utilicen frases moi sinxelas sobre temas moi frecuentes que se refiren ao ámbito persoal sempre que se fale con lentitude e con claridade.

Seguir un texto breve articulado con claridade, con xeito e con pausas, no cal se utilicen expresións moi sinxelas e habituais referidas a temas moi coñecidos ou a necesidades inmediatas.

Comprender instrucións moi básicas pronunciadas lenta e claramente e seguir indicacións sinxelas e breves.

Comprender a información esencial de pasaxes curtas gravadas que traten sobre asuntos cotiáns, e que estean pronunciadas con lentitude e claridade.

1.2. Competencias e contidos.

1.2.1. Competencia e contidos socioculturais e sociolingüísticos.

Coñecemento e aplicación á comprensión do texto dos aspectos socioculturais e sociolingüísticos relativos á vida cotiá (distribución do día e rutina diaria, actividades de lecer...); ás condicións de vida (vivenda, transporte...); ás relacións persoais (estrutura e relacións sociais e familiares); á linguaxe corporal (expresións faciais, acenos, posturas, distancia interpersoal, contacto visual; calidade de voz, ton, volume...) e ás convencións sociais (fórmulas de cortesía en situacións da vida cotiá).

1.2.2. Competencia e contidos estratéxicos.

Coñecemento e uso das estratexias de planificación, execución, control e reparación da comprensión de textos orais:

– Determinar os requirimentos da tarefa e avaliar os propios coñecementos e recursos lingüísticos para o seu desenvolvemento.

– Identificar o tipo de texto, adaptando a súa comprensión a esa tipoloxía.

– Distinguir o tipo de comprensión (sentido xeral, información específica…).

– Formular hipóteses do contido do texto baseándose nos seus coñecementos do tema e no contexto.

– Deducir e formular hipóteses sobre o significado probable das palabras ou frases que descoñece, a partir do contexto.

– Comprobar hipóteses: axustar as claves de inferencia cos esquemas de partida.

– Reformular hipóteses a partir da comprensión de novos elementos.

– Memorizar as palabras e estruturas novas aprendidas.

1.2.3. Competencia e contidos funcionais.

Comprensión das seguintes funcións comunicativas mediante os seus expoñentes máis comúns, segundo o ámbito e o contexto comunicativo, na lingua oral:

– Usos sociais da lingua: saudar e despedirse, presentarse ou presentar alguén, dirixirse a alguén, pedir desculpas, agradecer, felicitar, convidar, interesarse por persoas, reaccionar ante unha información con expresións que manifesten o sentimento adecuado á situación.

– Control da comunicación: manifestar comprensión e incomprensión, pedirlle confirmación da comprensión á persoa interlocutora, solicitarlle axuda a esta para facilitar a comprensión (p. ex. falar devagar, soletrear, repetir), preguntar o significado dunha palabra ou expresión.

– Información xeral: pedir e dar información sobre datos persoais; pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades; preguntar ou expresar se existe algo e se se sabe unha cousa; indicar posesión, indicar onde e cando ocorre algo; referirse a accións cotiás presentes.

– Opinións e valoracións: expresar intereses, preferencias e gustos; afirmar e negar algo; mostrar acordo, satisfacción; preguntar e expresar coñecemento ou descoñecemento, seguridade ou inseguridade.

– Estados de saúde, sensacións e sentimentos: expresar sensacións físicas e sentimentos.

– Petición de instrucións e suxestións: pedir axuda, obxectos e servizos; invitar, e reaccionar adecuadamente.

1.2.4. Competencia e contidos discursivos.

Coñecemento e comprensión de modelos contextuais e patróns textuais moi básicos propios da lingua oral monolóxica e dialóxica, en contextos moi habituais:

– Coherencia: asociación de enunciados simples e memorizados coas situacións en que é adecuado utilizalos; selección do léxico e das estruturas adecuadas para acadar o propósito comunicativo; adaptación ás características e ao formato dos textos orais a que se enfronta.

– Cohesión: utilización de recursos moi sinxelos para iniciar, desenvolver ou rematar un texto oral; utilización dos patróns básicos de entoación axeitados á situación comunicativa, onde se aprecia unha forte influencia da propia lingua, tanto no ritmo coma na entoación; mantemento, de forma incipiente, da concordancia na estrutura do texto para enmarcar a mensaxe.

1.2.5. Competencia e contidos sintácticos.

Recoñecemento e comprensión dos significados asociados a estruturas sintácticas moi sinxelas propias da lingua oral, segundo o ámbito e o contexto comunicativos, para expresar:

– a entidade e as súas propiedades;

– o espazo e as relacións espaciais (localización, posición, movemento, orixe, dirección, destino, distancia e disposición);

– o tempo e as relacións temporais (anterioridade, posterioridade, simultaneidade);

– estados e accións;

– a afirmación, a negación, a interrogación e a exclamación;

– relacións lóxicas de conxunción e disxunción.

1.2.6. Competencia e contidos léxicos.

Comprensión do léxico oral máis básico e de uso máis común relativo a identificación persoal; vivenda, fogar e contorna; relacións familiares e sociais; traballo e profesións; servizos públicos; tempo libre e ocio; alimentación; viaxes; información e medios de comunicación; compras e actividades comerciais; saúde e coidados físicos; educación; clima, condicións atmosféricas e ambiente; e ciencia e tecnoloxía.

1.2.7. Competencia e contidos fonético-fonolóxicos.

Percepción dos patróns sonoros, acentuais, rítmicos e de entoación de uso máis común e comprensión dos significados e intencións comunicativas xerais asociados a eles.

1.3. Criterios de avaliación.

– Coñece e aplica á comprensión do texto, extraendo claves para interpretalo, os aspectos socioculturais e sociolingüísticos máis básicos relativos á vida cotiá, ás condicións de vida, ás relacións persoais, á linguaxe corporal e ás convencións sociais das culturas en que se usa o idioma.

– Sabe aplicar as estratexias máis adecuadas en cada caso para a comprensión dos puntos esenciais e a información principal do texto.

– Distingue a función ou funcións comunicativas máis relevantes do texto e un repertorio moi común dos seus expoñentes, así como os patróns discursivos máis elementais relativos á organización textual.

– Aplica á comprensión do texto os coñecementos sobre os constituíntes e a organización dos patróns sintácticos de uso frecuente na comunicación oral.

– Recoñece o léxico oral básico e de uso común relativo a temas moi frecuentes ou a necesidades inmediatas e aspectos do ámbito persoal e pode deducir do contexto e do cotexto o significado probable de palabras ou frases que descoñece.

– Discrimina os patróns sonoros, acentuais, rítmicos e de entoación de uso máis común e comprende os significados e intencións comunicativas xerais asociados a eles.

2. Actividades de produción e coprodución de textos orais.

2.1. Obxectivos.

Establecer contactos sociais moi breves, de estrutura moi sinxela, utilizando e recoñecendo fórmulas habituais de inicio e peche da conversa, tomando a palabra con cortesía.

Presentarse e intercambiar información básica e sinxela sobre si mesmo/a e expresar gustos e intereses sobre temas moi cotiáns.

Participar en conversas moi básicas sobre temas predicibles, facendo invitacións e propostas e reaccionando adecuadamente ante elas, e expresar sentimentos e opinións de forma básica.

Interactuar para obter ou ofrecer bens e servizos ligados a necesidades inmediatas sempre que se fale a modo e con estruturas moi sinxelas e habituais, e reaccionar adecuadamente.

Solicitar, mediante preguntas sinxelas e directas, a colaboración da persoa interlocutora para entender e facerse entender.

2.2. Competencias e contidos.

2.2.1. Competencia e contidos socioculturais e sociolingüísticos.

Coñecemento e aplicación á produción e coprodución do texto oral dos aspectos socioculturais e sociolingüísticos relativos á vida cotiá (distribución do día e rutina diaria, actividades de lecer...); ás condicións de vida (vivenda, transporte...); ás relacións persoais (estrutura e relacións sociais e familiares); á linguaxe corporal (expresións faciais, acenos, posturas, distancia interpersoal, contacto visual; calidade de voz, ton, volume...) e ás convencións sociais (fórmulas de cortesía en situacións da vida cotiá).

2.2.2. Competencia e contidos estratéxicos.

Coñecemento e uso das estratexias de planificación, execución, control e reparación da produción e coprodución de textos orais:

– Determinar os requirimentos da tarefa e avaliar os propios coñecementos e recursos lingüísticos para desenvolvela.

– Preparar ou planificar o posible desenvolvemento do intercambio tendo en conta a situación de comunicación e o obxectivo que se pretende acadar.

– Utilizar estratexias sinxelas para comezar, manter ou acabar unha conversa breve e para pedir que lle presten atención.

– Ensaiar o texto oral (gravarse, repetir termos en voz alta, empregar regras mnemotécnicas…).

– Adecuar de forma básica o texto á persoa destinataria, ao contexto e á canle.

– Aproveitar os coñecementos previos (utilizar a linguaxe da que se sente moi seguro/a…).

– Probar novas expresións e, en xeral, ser capaz de adoptar certos riscos sen bloquear a comunicación.

– Cooperar coa persoa interlocutora para facilitar a comprensión mutua, pedindo ou facilitando axuda ou aclaracións cando sexa preciso.

– Efectuar, de forma básica, as repeticións, aclaracións e correccións necesarias para compensar as dificultades, rupturas e malentendidos na comunicación.

– Compensar as carencias lingüísticas mediante procedementos lingüísticos (aproximacións e xeneralizacións cun nivel de lingua moi sinxelo, parafrasear, usar a lingua materna…) ou extralingüísticos (facer ver aquilo a que quere referirse sinalándoo co dedo, usar a linguaxe corporal, usar sons onomatopeicos…).

– Valorar se se conseguiron ou non os obxectivos propostos (analizar a reacción do/a interlocutor/a ou da audiencia…).

2.2.3. Competencia e contidos funcionais.

Realización das seguintes funcións comunicativas mediante os seus expoñentes máis comúns, segundo o ámbito e o contexto comunicativo, na lingua oral:

– Información xeral: pedir e dar información sobre datos persoais; pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades; indicar posesión, indicar onde e cando ocorre algo; referirse a accións cotiás presentes.

– Estados de saúde sensacións e sentimentos: expresar sensacións físicas e sentimentos, pero non síntomas.

– Petición de instrucións e suxestións: pedir axuda, obxectos e servizos; invitar, e reaccionar adecuadamente.

2.2.4. Competencia e contidos discursivos.

Coñecemento e aplicación de modelos contextuais e patróns textuais moi básicos propios da lingua oral á produción de textos orais monolóxicos e dialóxicos, en contextos moi habituais:

– Cohesión: utilización de recursos moi sinxelos para iniciar, desenvolver ou rematar un texto oral; utilización dos patróns básicos de entoación axeitados á situación comunicativa; mantemento, de forma incipiente, da concordancia na estrutura do texto para enmarcar a mensaxe.

2.2.5. Competencia e contidos sintácticos.

Coñecemento, selección segundo a intención comunicativa, e uso de estruturas sintácticas moi sinxelas propias da lingua oral, segundo o ámbito e o contexto comunicativos, para expresar:

– a entidade e as súas propiedades;

– o espazo e as relacións espaciais (localización, posición, movemento, orixe, dirección, destino, distancia e disposición);

– o tempo e as relacións temporais (anterioridade, posterioridade, simultaneidade);

– estados e accións;

– a afirmación, a negación, a interrogación e a exclamación;

– relacións lóxicas de conxunción e disxunción.

2.2.6. Competencia e contidos léxicos.

Coñecemento, selección e uso do léxico oral máis básico e de uso máis común relativo a identificación persoal; vivenda, fogar e contorna; relacións familiares e sociais; traballo e profesións; servizos públicos; tempo libre e ocio; alimentación; viaxes; información e medios de comunicación; compras e actividades comerciais; saúde e coidados físicos; educación; clima, condicións atmosféricas e ambiente; e ciencia e tecnoloxía.

2.2.7. Competencia e contidos fonético-fonolóxicos.

Selección, segundo a intención comunicativa, e produción dos patróns sonoros, acentuais, rítmicos e de entoación de uso máis común.

2.3. Criterios de avaliación.

– Aplica á produción do texto oral, tanto monolóxico como dialóxico, os coñecementos socioculturais e sociolingüísticos máis elementais adquiridos, respectando as normas de cortesía máis básicas e sinxelas.

– Coñece e sabe aplicar estratexias moi básicas para producir textos orais moi breves e de estruturas moi sinxelas e habituais, utilizando unha serie de procedementos moi sinxelos para reformular a mensaxe e reparar a comunicación.

– Leva a cabo as funcións principais demandadas polo propósito comunicativo, utilizando un repertorio moi común dos seus expoñentes e seguindo os patróns discursivos máis elementais.

– Manexa un repertorio básico de expresións sinxelas e fixas que lle permiten comunicarse de forma comprensible, con pausas, titubeos e reformulacións.

– Interactúa de maneira sinxela en intercambios caracterizados por intervencións moi breves e significativas, articuladas de forma lenta e clara, facendo preguntas e dando respostas para asegurar a comunicación e usando rutinas sinxelas básicas para iniciar e pechar a quenda de palabra, aínda que pode presentar algunhas incorreccións que non imposibilitan a comunicación.

– Utiliza estruturas sintácticas moi sinxelas e de uso moi frecuente e emprega os recursos de cohesión textual máis básicos (entoación, repetición léxica e conectores moi comúns) para enlazar grupos de palabras e crear secuencias moi sinxelas.

– Coñece e utiliza adecuadamente un repertorio léxico oral moi básico e limitado, suficiente para dar e obter información sobre temas moi frecuentes ou necesidades inmediatas e aspectos do ámbito persoal, utilizando normas básicas e sinxelas de cortesía e expresións temporais sinxelas relacionadas co pasado e co futuro, aínda que pode presentar algunhas incorreccións que non imposibilitan a comunicación.

– Pronuncia e entoa de maneira suficientemente clara, aínda que resulte moi evidente o acento estranxeiro ou cometa erros que non imposibiliten a comunicación e sexa necesaria a colaboración da persoa intelocutora.

3. Actividades de comprensión de textos escritos.

3.1. Obxectivos.

Comprender carteis, letreiros ou textos moi breves e sinxelos que inclúan ou soliciten información persoal básica e que conteñan vocabulario moi frecuente.

Comprender instrucións e indicacións breves que conteñan información moi sinxela, relacionadas con actividades e situacións cotiás, especialmente se contan con apoio visual (anuncios, instrucións de aparellos de uso frecuente, menús de restaurantes, folletos...).

Comprender o sentido global e localizar información relevante en textos moi básicos e claramente estruturados relacionados con temas da súa experiencia.

Comprender información específica e predicible en correspondencia persoal moi breve e sinxela.

Comprender información relevante en noticias moi breves e titulares xornalísticos que conten con apoio visual.

Utilizar estratexias que faciliten a comprensión recorrendo a claves lingüísticas e non lingüísticas.

3.2. Competencias e contidos.

3.2.1. Competencia e contidos socioculturais e sociolingüísticos.

Coñecemento e aplicación á comprensión do texto escrito dos aspectos socioculturais e sociolingüísticos relativos á vida cotiá (distribución do día e rutina diaria, actividades de lecer...); ás condicións de vida (vivenda, transporte...); ás relacións persoais (estrutura e relacións sociais e familiares); á linguaxe corporal (expresións faciais, acenos, posturas, distancia interpersoal, contacto visual; calidade de voz, ton, volume...) e ás convencións sociais (fórmulas de cortesía en situacións da vida cotiá).

3.2.2. Competencia e contidos estratéxicos

Coñecemento e uso das estratexias de planificación, execución, control e reparación da comprensión de textos escritos:

– Determinar os requirimentos da tarefa e avaliación dos propios coñecementos e recursos lingüísticos para o seu desenvolvemento.

– Identificar o tipo de texto, adaptando a súa comprensión a esa tipoloxía.

– Distinguir o tipo de comprensión (sentido xeral, información específica…).

– Formular hipóteses do contido do texto baseándose nos seus coñecementos do tema e no contexto.

– Deducir e formular hipóteses sobre o significado probable das palabras ou frases que descoñece, a partir do contexto.

– Comprobar hipóteses: axustar as claves de inferencia cos esquemas de partida.

– Reformular hipóteses a partir da comprensión de novos elementos.

– Memorizar as palabras e estruturas novas aprendidas.

3.2.3. Competencia e contidos funcionais.

Recoñecemento das seguintes funcións comunicativas mediante os seus expoñentes máis comúns na lingua escrita, segundo o ámbito e o contexto comunicativo:

– Control da comunicación: manifestar comprensión e incomprensión, pedir confirmación da comprensión, solicitar axuda para facilitar a comprensión, preguntar o significado dunha palabra ou expresión.

– Información xeral: pedir e dar información sobre datos persoais; pedir e dar información sobre lugares, horarios, datas, prezos, cantidades e actividades; preguntar ou expresar se existe algo, e se se sabe unha cousa; indicar posesión, indicar onde e cando ocorre algo; referirse a accións cotiás presentes.

– Estados de saúde, sensacións e sentimentos: expresar sensacións físicas e sentimentos, pero non síntomas.

– Petición de instrucións e suxestións: pedir axuda, obxectos e servizos; invitar, e reaccionar adecuadamente.

3.2.4. Competencia e contidos discursivos

Comprensión de modelos contextuais e patróns textuais moi básicos propios da lingua escrita, tendo presentes a súa coherencia e cohesión:

– Cohesión: utilización de recursos moi sinxelos para iniciar, desenvolver ou rematar un texto escrito; utilización dos recursos máis básicos de puntuación; mantemento, de forma incipiente, da concordancia na estrutura do texto para enmarcar a mensaxe.

3.2.5. Competencia e contidos sintácticos.

Recoñecemento e comprensión dos significados asociados a estruturas sintácticas moi sinxelas propias da lingua escrita, segundo o ámbito e o contexto comunicativos, para expresar:

– a entidade e as súas propiedades;

– o espazo e as relacións espaciais (localización, posición, movemento, orixe, dirección, destino, distancia e disposición);

– o tempo e as relacións temporais (anterioridade, posterioridade, simultaneidade);

– estados e accións;

– a afirmación, a negación, a interrogación e a exclamación;

– relacións lóxicas de conxunción e disxunción.

3.2.6. Competencia e contidos léxicos.

Comprensión do léxico escrito máis básico e de uso máis común relativo a identificación persoal; vivenda, fogar e contorna; relacións familiares e sociais; traballo e profesións; servizos públicos; tempo libre e ocio; alimentación; viaxes; información e medios de comunicación; compras e actividades comerciais; saúde e coidados físicos; educación; clima, condicións atmosféricas e ambiente; e ciencia e tecnoloxía.

3.2.7. Competencia e contidos ortotipográficos.

Recoñecemento e comprensión dos significados e intencións comunicativas asociados aos formatos, patróns e elementos gráficos, e convencións ortográficas máis elementais.

3.3. Criterios de avaliación.

– Coñece e aplica á comprensión do texto, extraendo claves para interpretalo, os aspectos socioculturais e sociolingüísticos máis básicos relativos á comunicación escrita nas culturas en que se usa o idioma.

– Sabe aplicar as estratexias máis adecuadas en cada caso para a comprensión dos puntos esenciais e a información principal do texto.

– Coñece os constituíntes e a organización de estruturas sintácticas de uso máis frecuente na comunicación escrita, segundo o xénero e o tipo de texto.

– Comprende o léxico escrito máis básico e de uso máis común relativo a temas moi frecuentes ou a necesidades inmediatas e aspectos do ámbito persoal e pode deducir do contexto e do cotexto o significado probable de palabras ou frases que descoñece.

– Recoñece os valores e significados asociados ás convencións de formato, tipográficas, ortográficas e de puntuación máis elementais.

4. Actividades de produción e coprodución de textos escritos.

4.1. Obxectivos.

Completar documentos básicos en que se solicite información persoal.

Tomar notas e escribir mensaxes moi breves e sinxelas a partir dunha información moi sinxela e predicible.

Escribir mensaxes sinxelas con información, instrucións e indicacións moi básicas relacionadas con actividades cotiás e de inmediata necesidade.

Intercambiar correspondencia persoal breve e moi sinxela sobre temas da vida cotiá.

Utilizar elementos coñecidos lidos nun texto escrito para elaborar os propios textos e elaborar estes seguindo textos modelo.

4.2. Competencias e contidos.

4.2.1. Competencia e contidos socioculturais e sociolingüísticos.

Coñecemento e aplicación á produción e coprodución do texto escrito dos aspectos socioculturais e sociolingüísticos relativos á vida cotiá (distribución do día e rutina diaria, actividades de lecer...); ás condicións de vida (vivenda, transporte...); ás relacións persoais (estrutura e relacións sociais e familiares); á linguaxe corporal (expresións faciais, acenos, posturas, distancia interpersoal, contacto visual; calidade de voz, ton, volume...) e ás convencións sociais (fórmulas de cortesía en situacións da vida cotiá).

4.2.2. Competencia e contidos estratéxicos.

Coñecemento e uso das estratexias de planificación, execución, control e reparación da produción e coprodución de textos escritos:

– Determinar os requirimentos da tarefa e avaliar os propios coñecementos e recursos lingüísticos para desenvolvela.

– Preparar ou planificar a estrutura básica do texto tendo en conta a situación de comunicación e o obxectivo que se pretende acadar.

– Ensaiar o texto escrito (subliñar, empregar regras mnemotécnicas…).

– Adecuar de forma básica o texto á persoa destinataria, ao contexto e á canle.

– Aproveitar os coñecementos previos (utilizar a linguaxe da que se sente moi seguro/a…).

– Probar novas expresións e, en xeral, ser capaz de adoptar certos riscos sen bloquear a comunicación.

– Valorar se se conseguiron ou non os obxectivos propostos.

4.2.3. Competencia e contidos funcionais.

Realización das seguintes funcións comunicativas mediante os seus expoñentes máis comúns, segundo o ámbito e o contexto comunicativo, na lingua escrita:

– Estados de saúde, sensacións e sentimentos: expresar sensacións físicas e sentimentos, pero non síntomas.

– Petición de instrucións e suxestións: pedir axuda, obxectos e servizos; invitar, e reaccionar adecuadamente.

4.2.4. Competencia e contidos discursivos.

Coñecemento e aplicación de modelos contextuais e patróns textuais moi básicos propios da lingua escrita á produción e coprodución de textos:

4.2.5. Competencia e contidos sintácticos.

Coñecemento, selección segundo a intención comunicativa e uso de estruturas sintácticas moi sinxelas propias da lingua escrita, segundo o ámbito e o contexto comunicativos, para expresar:

– a entidade e as súas propiedades;

– o espazo e as relacións espaciais (localización, posición, movemento, orixe, dirección, destino, distancia e disposición);

– o tempo e as relacións temporais (anterioridade, posterioridade, simultaneidade);

– estados e accións;

– a afirmación, a negación, a interrogación e a exclamación;

– relacións lóxicas de conxunción e disxunción.

4.2.6. Competencia e contidos léxicos.

Coñecemento, selección e uso do léxico escrito máis básico e de uso máis común relativo a identificación persoal; vivenda, fogar e contorna; relacións familiares e sociais; traballo e profesións; servizos públicos; tempo libre e ocio; alimentación; viaxes; información e medios de comunicación; compras e actividades comerciais; saúde e coidados físicos; educación; clima, condicións atmosféricas e ambiente; e ciencia e tecnoloxía.

4.2.7. Competencia e contidos ortotipográficos.

Selección, segundo a intención comunicativa, e uso dos patróns gráficos e convencións ortográficas máis elementais.

4.3. Criterios de avaliación.

– Aplica á produción e coprodución do texto escrito os coñecementos socioculturais e sociolingüísticos máis elementais adquiridos, respectando as normas de cortesía máis básicas e sinxelas.

– Coñece e sabe aplicar estratexias moi básicas para producir textos escritos moi breves e de estruturas moi sinxelas e habituais, p. ex. copiando modelos de textos de características similares ou planificando e ensaiando o texto.

– Leva a cabo as funcións principais demandadas polo propósito comunicativo, utilizando un repertorio moi común dos seus expoñentes e seguindo os patróns discursivos máis elementais para organizar o texto escrito segundo o seu xénero e tipo.

– Utiliza estruturas sintácticas moi sinxelas e de uso moi frecuente e emprega os recursos de cohesión textual máis básicos (repetición léxica e conectores moi comúns) para enlazar grupos de palabras e crear secuencias moi sinxelas.

– Coñece e utiliza adecuadamente un repertorio léxico escrito moi básico e limitado, suficiente para dar e obter información sobre temas moi frecuentes ou necesidades inmediatas e aspectos do ámbito persoal, aínda que pode presentar algunhas incorreccións que non imposibilitan a comunicación.

– Utiliza as regras ortográficas, os signos de puntuación e as convencións formais máis elementais na redacción de textos en papel ou soporte dixital.

5. Actividades de mediación.

5.1. Obxectivos.

Transmitirlle oralmente a terceiras persoas información moi simple e predicible relativa a necesidades inmediatas ou aspectos do ámbito persoal contida en textos orais ou escritos (carteis, folletos, formularios, correspondencia, cartas e menús de restaurantes, horarios, conversas, notas...), sempre que estes sexan moi breves e de estrutura moi sinxela, e estean articulados con moita lentitude e claridade e con repeticións.

Mediar en situacións moi cotiás e familiares, nas cales se fale moi lenta e claramente, escoitando e transmitíndolle a terceiras persoas información moi simple e predicible, pedindo que se reformule o discurso con palabras máis sinxelas, aínda que teña que usar palabras soltas ou axudarse de elementos non lingüísticos.

Repetir a información predicible contida en textos orais ou escritos moi breves e sinxelos (cancións, noticias, carteis...) coa axuda do dicionario e aínda que poida cometer erros na asignación do significado axeitado a algunha palabra.

5.2. Competencia e contidos interculturais.

Aplicación dos coñecementos, destrezas e actitudes interculturais que permitan levar a cabo actividades de mediación en situacións cotiás e familiares moi sinxelas: coñecementos culturais básicos, observación, escoita, posta en relación, respecto.

5.3. Criterios de avaliación.

Coñece os aspectos básicos máis xerais que caracterizan as comunidades de falantes correspondentes e é capaz de actuar en consecuencia, aínda que poida cometer incorreccións no seu comportamento.

Identifica a información básica e predicible que debe transmitir, aínda que teña que solicitar repeticións ou reformulacións e contar coa axuda do dicionario, e poida cometer erros.

Repite ou reformula o dito de maneira máis sinxela para facerlles máis comprensible a mensaxe ás persoas receptoras, podendo axudarse de elementos non lingüísticos ou da colaboración doutras persoas.

Nivel básico A2.

Introdución ao nivel.

As ensinanzas do nivel básico A2 teñen a finalidade de capacitar o alumnado para levar a cabo tarefas simples e cotiás sobre cuestións coñecidas e habituais. Este nivel de uso do idioma permitirá igualmente actuar en situacións cotiás de comunicación mediando entre falantes de distintas linguas que non poidan comprenderse de forma directa.

Con esta finalidade, o alumnado deberá adquirir as competencias que lle permitan utilizar o idioma oralmente e por escrito de maneira eficaz e apropiada en actividades comunicativas sinxelas e habituais, relativas a necesidades inmediatas, e que requiran comprender e producir textos breves nun rexistro neutro, que conteñan expresións e estruturas básicas e termos sinxelos de lingua estándar.

Unha vez adquiridas as competencias correspondentes ao nivel básico A2, o alumnado será capaz de:

– Comprender o sentido xeral e a información relevante en textos orais breves e sinxelos articulados con claridade e lentitude, transmitidos de viva voz ou por medios técnicos nunha variedade de lingua estándar, que traten de necesidades inmediatas, temas cotiáns e coñecidos cos que se estea moi familiarizado/a ou experiencias persoais e predicibles, sempre que non existan ruídos de fondo e se poidan utilizar estratexias que faciliten a comprensión, como apoios visuais, repeticións ou reformulacións.

– Producir e coproducir, tanto en comunicación cara a cara como por teléfono ou outros medios técnicos, textos orais breves con estruturas básicas e habituais, adecuadas á situación e ás persoas interlocutoras, referidos a asuntos da vida cotiá, e desenvolverse de forma comprensible e clara, aínda que resulten evidentes o acento estranxeiro, as pausas e titubeos, e sexa necesaria a repetición, a paráfrase e a cooperación dos/as interlocutores/as para manter a comunicación.

– Comprender o sentido global e localizar información relevante e predicible en textos breves e sinxelos, ben estruturados e en lingua estándar, relacionados con temas cotiáns, especialmente se contan con apoio visual.

– Producir e coproducir, independentemente do soporte, textos breves e sinxelos sobre aspectos cotiáns e temas predicibles relacionados coa experiencia persoal, utilizando un repertorio léxico e estrutural limitado e básico e os recursos de cohesión e as convencións ortográficas e de puntuación elementais.

– Mediar entre falantes de distintas linguas en situacións de carácter habitual en que se producen intercambios moi sinxelos de información relacionados con asuntos cotiáns ou con información persoal básica.

1. Actividades de comprensión de textos orais.

1.1. Obxectivos.

Comprender frases e expresións habituais relacionadas con necesidades inmediatas e temas con que se estea moi familiarizado/a sempre que se fale de xeito pausado e ben articulado.

Comprender o sentido xeral e a información específica predicible de conversas básicas sobre temas cotiáns que se desenvolvan na súa presenza, e identificar un cambio de tema.

Comprender o significado global e as informacións relevantes de mensaxes gravadas sinxelas que relaten experiencias persoais e predicibles, articuladas lentamente e nunha linguaxe estándar.

Comprender a información esencial en exposicións e presentacións públicas breves e sinxelas, referidas a temas habituais e coñecidos.

Comprender o sentido xeral e a información esencial predicible de textos audiovisuais sinxelos, cando exista o apoio de imaxes moi redundantes.

1.2. Competencias e contidos.

1.2.1. Competencia e contidos socioculturais e sociolingüísticos.

Coñecemento e aplicación á comprensión do texto dos aspectos socioculturais e sociolingüísticos relativos á vida cotiá (horarios e hábitos de comida, horarios e costumes relacionados co traballo, actividades de lecer...); ás condicións de vida (vivenda, condicións laborais, sanidade, transporte, sistema educativo...); ás relacións persoais (relacións sociais, familiares, profesionais...); á linguaxe corporal (expresións faciais, acenos, posturas, distancia interpersoal, contacto visual; calidade de voz, ton, volume...) e ás convencións sociais (fórmulas de cortesía en situacións da vida cotiá, tabús, vestiario...).