Empresa automobilística

En 1958, nuns antigos almacéns da aduana en Vigo, inicia a súa actividade Citroën Hispania. Buscando fórmulas para entrar no restritivo mercado español da época autárquica, a empresa francesa decídese pola cidade de Vigo.

Dispor dunha Zona Franca, que simplificaba os trámites administrativos; a situación da  cidade, que facilitaba a exportación cara a América e África, pero sobre todo a comunicación coa cidade bretoa de Lorient; e dispor de enerxía eléctrica garantida; son as claves da elección da cidade viguesa. O mesmo día que se ensambla o primeiro vehículo, unha furgoneta AZU derivada do 2 CV, ponse a primeira pedra das instalacións definitivas: a planta de Balaídos.

Dos 400 vehículos producidos aquel primeiro ano, ata os case 600.000 anuais de comezos do século XXI, Citroën Hispania viviu fondas transformacións, desde a chegada de Peugeot, ata a súa conversión en Centro Piloto do Grupo PSA. Todo isto sen deixar de ser en todo momento un revulsivo e dinamizador económico e social, un referente de desenvolvemento e innovación, para Vigo e a súa comarca. Neste longo camiño modelos históricos como o 2 CV, Dyane 6, C15, Berlingo, Peugeot Partner ou Picasso.

Presidente da República Oriental do Uruguai

Membro dunha familia de extracción burguesa e orixes italianas, realiza estudos de Dereito e Ciencias Sociais na Universidade de Montevideo. A súa traxectoria móvese a cabalo entre o xornalismo e a política.

Como colaborador, redactor ou fundador, participa en diversos medios, tanto uruguaios, Acción, El Día, Correo de los Viernes…; coma españois, Axencia EFE e El País.

Afíliase ao Partido Colorado, formación liberal en que conviven sensibilidades progresistas e conservadoras, e en 1963 é elixido deputado por primeira vez. Nos anos previos ao golpe de 1973, ocupa varios ministerios en diversos gobernos. Encabeza a delegación do Partido Colorado nas negociacións cos militares para a transición pacífica á democracia que culminan en 1984 co Pacto do Club Naval.

Nas primeiras eleccións tras a ditadura cívico-militar, é elixido presidente (1985-1990), cargo para o que consegue ser reelixido en 1995, algo bastante insólito na historia uruguaia. Sanguinetti desenvolve uns mandatos progresistas no político, aínda que con polémicas como a Lei de Punto Final, e máis conservadores no económico.

Desde 1996 impulsa o Círculo de Montevideo como foro de debate sobre Iberoamérica, co apoio de personalidades como Belisario Betancur, Ricardo Lagos, Felipe González ou Fernando Cardoso.

Autor de múltiples artigos xornalísticos e varios libros, é doutor honoris causa polas universidades de Brasilia, Asunción, Moscú, Xénova e Bucarest. Distinguido coa Medalla de Ouro de Galicia, tamén recibiu, entre outras, a Orde do Sol peruana e a de Isabel A Católica española.